Niet druk maken, maar accepteren
Woensdagochtend werd ik wakker met keelpijn, dus huppakee meteen naar de testlocatie hier om de hoek waar je zonder afspraak kunt binnenlopen. Ik ben de tel kwijtgeraakt van hoe vaak ik mezelf heb laten testen, maar elke keer weer was de uitkomst negatief. Ik had ditmaal eigenlijk wel weer dezelfde verwachting, maar ik bereidde mezelf…
Lees verder2021
Ik was eigenlijk van plan om vandaag gewoon een dag te laten zijn zoals elke andere en niet mee te doen aan het terugblikken op 2021 zoals IEDEREEN op social media… maar blijkbaar ben ik toch makkelijker te beïnvloeden dan ik zou willen, dus het is toch zo’n dag geworden. Half brakkig (want: gister een…
Lees verderSamen rouwen maakt het makkelijker
Ik voel de drang om weer een blog te schrijven. Ik voel die drang best vaak, maar ik luister er niet altijd naar. Ik vind blijkbaar vaak wel weer een manier om mezelf af te leiden van die drang. Terwijl ik het dan daarna ook weer stom kan vinden dat ik ‘niet genoeg blog’. Maar…
Lees verderZuiver rouwen
Ik heb moeite met rouwen deze laatste weken. Ik zou zo graag ‘zuiver’ willen rouwen, op een manier die fijn is, een manier waarbij ik m’n moeder mis en alleen maar met dat gemis bezig ben. Waar ik dan op doel is denk ik het rouwen zoals ik een paar weken terug op kantoor deed.…
Lees verderIf it scares you, it might be a good thing to try
“If it scares you, it might be a good thing to try.” Dat is de tekst die op het kartonnetje stond wat om mijn nieuwe studieboek ‘Coachen als Professie’ gewikkeld zat. Ik heb anderhalve week terug mijn eerste twee opleidingsdagen gehad van de coach opleiding waaraan ik ben begonnen. Ik zou eigenlijk in januari starten,…
Lees verderDe hele dag huilen; het kan
Sinds dat ik deze blog op Moederdag met de wereld heb gedeeld, heb ik geen nieuwe meer geschreven. Niet omdat ik niet wilde, maar omdat ik drukker bezig was met me moe, gefrustreerd en boos voelen. De laatste weken zijn niet zo heel fijn geweest. Het voelt een beetje alsof de vermoeidheid en alle negativiteit…
Lees verderGedachten
De gedachten aan mijn moeder zijn er continue. Bij alles wat ik zie, doe of lees moet ik aan haar denken. De meest voor de hand liggende prikkels zijn alle spullen om me heen. Ze nam altijd veel dingetjes mee voor in mijn huis, waardoor ik nu maar om me heen hoef te kijken en…
Lees verderSchuldgevoel
Ik weet nog niet precies wat alle stappen van rouw zijn, maar ik weet wel dat er ergens een lijst met ‘de fases’ en bijbehorende emoties te vinden is. En ik weet ook nog niet precies wanneer, maar ik ben van plan me erover in te lezen. Heb al een aantal podcasts, boeken en artikelen…
Lees verderGeschreven herinneringen om niet te vergeten
Morgen is het een maand geleden dat mijn moeder is overleden. De tijd gaat zo snel: ik ben bang dat er binnen no time opeens een jaar voorbij is. En dat er na verloop van tijd steeds meer gewenning en acceptatie zal komen van de situatie zoals die nu is. Een situatie waarin zij niet…
Lees verderVerbonden door verdriet
Dit is dus hoe het voelt, is wat ik de volgende ochtend dacht. Al die verhalen van mensen die een ouder verloren zijn vond ik altijd heel verdrietig. En ik kon me na het horen van zo’n verhaal echt even rot voelen. Maar het was nooit mijn verhaal. Ik heb dus ook nooit de pijn…
Lees verderVind je het leuk om mijn blog te lezen?
Laat je e-mailadres achter zodat je een automatisch bericht krijgt bij elke nieuwe blogpost.
Mama, ik mis je 